Aniołowie mogliby wykrzyknąć: narodził się wam Zbawiciel – jeszcze nigdy zdobycie przychylności Boga nie było tak proste! W Ewangelii czytamy: „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli / ludziom Jemu miłym / w których ma upodobanie”. (Łk 2:14) Przyznacie, że powyższe warianty mocno się różnią. Dlaczego? Bo i tekst grecki jest

⁃ Kto będzie największy w królestwie niebieskim? Ustal jakieś reguły gry. ⁃ Jeśli w ogóle chcecie się załapać do tego królestwa, to musicie zmienić swoje myślenie o 180 stopni. Nie wejdziecie tam jako poważani mężowie ze skórzanego fotela na trzydziestym piętrze. Raczej jak małe dzieci. ⁃ Mamy być jak dzieci, tacy… mało ważni?! ⁃ Tak.

Nie lubię gdy ktoś wydaje złą opinię o mnie. W ogóle. Nawet jak ma rację. A kiedy nie ma? Tym bardziej, rzecz jasna. Nieszczęście polega na tym, że nigdy ta osoba nie wie wszystkiego. Albo też nie obchodzą jej okoliczności łagodzące. Po prostu wydaje wyrok. Nie lubię tego. Ty też? Witaj w klubie. Radzę sobie

Jestem w grupie ryzyka zachorowania na tę chorobę. Diagnoza nie pozostawia wątpliwości: chodzę do kościoła, modlę się tam, a nawet występuję na scenie w świetle reflektorów, ze swoim instrumentem w zespole uwielbienia. Istnieje wysokie ryzyko, że znajdę się w grupie ludzi, którą dość nieprzychylnie opisał Jezus: „Również gdy się modlisz, nie bądź jak obłudnicy. Ci

Znany wszystkim urywek z listu Pawła do Rzymian (12): „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło przezwyciężaj dobrem.” Jest piękny, dopóki nie trzeba się z nim zmierzyć. A wtedy… sięga do trzewi. Czy chcę dzielić los… na przykład Szczepana? Zło go zabiło, przez ukamienowanie. A może on przezwyciężył zło? Powiemy: oczywiście, że tak! (My –

Bóg ma poczucie humoru. I to nie jest czarny humor. Gdy mówi (nawet upomina), to z miłością. Nieraz, czytając Biblię, można się nieźle uśmiać… z siebie samego, z ludzkiej natury. Całkiem możliwe, że Bóg śmieje się razem z nami. Na przykład taki werset: „Nie wstępuj też do mojego ołtarza po stopniach, aby nie doszło przy

Sprzątamy po gościach. Fi. rysuje, U. uprawia leniwą gimnastykę na podłodze i przypatruje się. Ni stąd ni zowąd, wziąłem A. na kolana, pocałowaliśmy się. Tak krótko. – Ble! – Dochodzi z poziomu podłogi. U. jakby chciała zaznaczyć: jestem tu i patrzę. – Nie lubisz jak się całujemy? – Pyta A. wprost. – Nie, to głupie,

Stawką jest życie, zdrowie, święty spokój. Zero przygnębienia, depresji, apatii, osłabienia, zwątpienia. Ale co robić? Tyle dobrych rad… A człowiek chce po prostu być sobą, zdrowy, spełniony, radosny – w pracy, w domu, przed ludźmi, przed lustrem. Osobiście wierzę, że odpowiedzią jest boży głos. Nie żadna złota myśl, maksyma, która poprowadzi cię przez lata (nawet

Ostatnio słyszałem historie rozwodów, ale to takich, gdzie jedno niszczy drugiego. W miarę rozwoju opowieści odruchowo szukam winnych, odzywa się we mnie sędzia (niepotrzebnie). Dalej więc myślę: dlaczego nie mogli się dogadać przy tym rozstaniu? A potem: jakie „dogadać”? A dzieci? A przecież… oni sami cierpią. No ale nie pasowali do siebie – mówią ludzie.

Pojawiły się już moje ulubione reklamy: „Zaczarowane Święta”, „Magia Świąt” itp. Nie wiem, czy bardziej mnie to bawi, czy mierzi. Ale nasuwa się pytanie: co my chcemy zaczarować? Zaklinacze koni, zaklinacze deszczu i świąteczni czarodzieje. Wujek-magik! Wbrew naturze i rzeczywistości – jakiej? Szarej, smutnej, przewidywalnej. Albo dzikiej – jak rodzinna kłótnia. Pół biedy, kiedy te