Stałem i przysłuchiwałem się wymianie zdań. Xa spuściła wzrok, i przesuwając nerwowo długopisem, tłumaczyła raz jeszcze, o co jej chodzi. Obok siedziała i denerwowała
- Auuu!!! - U. zatrzymała rower i płacze. Wszystko widziałem, więc żadnego dochodzenia nie będzie, tylko opiernicz. - Filu, dlaczego wjechałeś w Ulę? - ... - No
- Jasiu, jak to dobrze, że ty masz taką obsesję na punkcie tego piasku. - Komentuje A., gdy kolejny raz chwytam zmiotkę. - Ha! Obsesję? - No wiesz... - No wiem... -
Skrajny przykład: dlaczego Bóg rozkazuje, prosi w Dekalogu, żeby żadnych wizerunków nie malować ani nie rzeźbić - Jego samego ani w ogóle żadnych rzeczy. Po pierwsze,
Baba wlazła pod pociąg, stoimy już z pół godziny. Modliłem się – wedle zasady: błogosławcie swoich nieprzyjaciół, a nie przeklinajcie. Baba jest teraz nieprzyjacielem
— I powiedziałam: „A jak dorośniemy, to weźmiemy ślub”. — O, a co on powiedział? Był zachwycony? — No, tak. I powiedział, że wtedy kupimy sobie dużo
Zaraz, co ja robię tu? Ja. Po coś tu przy- biegłem, czegoś chciałem, ale czego? Widać ja musiałem mieć coś na myśli, coś na sercu, a coś w nosie. A - to "w
Parę miesięcy temu rozmawialiśmy i przyznałem się, że zawsze brakuje mi A., gdy wyjeżdża na weekendy na studia. O. słucha i ze zdziwieniem patrzy na mnie. Myśli już
Po wielu próbach udało mi się przekonać U., że nie muszę już jej trzymać. Zabawne, jak często obracała się do tyłu, żeby zerknąć, czy na pewno trzymam kij. No i
- Ziu! Ulo-kręcioł! - Wołam. Trzymam U. za ręce i obracam młynkiem kręcąc się dookoła, tak że U. nogami trafia w piłkę: pach, pach, pach. Fi się złości. Siada
— O, proszę, a tam pani w szlafroczku sobie chodzi. – G. spojrzała przez okno. Kilka osób machinalnie podniosło wzrok na ten sam balkon. — A, faktycznie, oho… –
Czyżby? Każdy jest przyzwyczajony do jakiegoś ciśnienia. Czy jest taki poziom, który można uznać za niezdrowy? Kłótnie w rodzinie, kłótnie w pracy, długi,
— Tato, dlaczego wszystko umiera i rodzi się na nowo? – Zapytał Fi. nagle, gdy zatrzymaliśmy się rowerami przed przejściem dla pieszych. Taka to była przejażdżka
Kiedyś była u nas Wiola, jak jeszcze Fi. był mały i czytaliśmy mu książeczkę o dźwiękach. Koń robi iha. Owca robi bee. Pies robi hau. Duch robi Uuuu. Wiola mówi: "Nie,
fot. Alec Kondush Z takich chwil się składa życie. Wsiadam do autobusu i patrzę na ludzi, których przepuszczam przodem i którzy stoją za mną i obok. Poruszają się jak
- Tato, ale musisz patrzeć cały czas. - Nie muszę. - Musisz. - Ale po co? - No bo... ja chcę. - Hm, to tłumaczenie mi nie wystarcza. - Musisz. - Nie lubię tego
Jeden komentarz spodobał mi się szczególnie po burzy z filmem Sekielskich. W tej burzy aż grzmi. To oburzeni tak rzucają gromy, domagając się sprawiedliwości (słusznie i
Miałem przeczucie, że powinienem zrecenzować, a właściwie polecić książkę Joanny Kwiecień pod tym tytułem. A tytuł sugeruje (słusznie), że książka mówi o prostej
Ktoś mnie zapytał ostatnio: - Jak spędzasz czas z dziećmi? No to odpowiedziałem... Następne pytanie mnie zaskoczyło. - A jak chciałbyś spędzać czas z dziećmi? -
Jak większość ludzi lubię czytać takie "katalogi", a przy tym utwierdzać się w przekonaniu, że "co złego to nie ja". Nie jestem zabójcą ani czarownikiem. Wszystko
Wysiadamy z samochodu. Majstruję coś przy foteliku U. Tymczasem Fi. wymyśla psoty. - Aua! - Krzyczę od bólu. Nie tam jakiegoś wielkiego, ale jednak. Fi. rzucił we mnie
- Jasiuniu, a może byś zagrał "Zmartwychwstał Pan"? - Proponuje babcia, w poniedziałek wielkanocny przy stole, po obiedzie, po jajeczku. - Ale to smutne... - Komentuje
- Tato, a na placu zabaw bawiliśmy się razem z Hanią z mojej grupy... - Mówi do mnie syn takim tonem, że się zapowiada jakaś sensacja. - A, no pamiętam, w piątek,
Dużo na fejsie Jezusa. Albo krzyża, korony cierniowej. Albo grobu pustego. Niektóre wpisy poważne, wzruszające; inne zabawne, choć niegłupie. Niektórzy wrzucają filmiki,
Wracamy z małej wycieczki. K. i U. - dziewczynki - już idą na górę. Ja chowam rower i przyczepkę. Jeszcze mnie proszą chłopcy: - A możemy jeszcze zrobić rundkę? -
